“Weliswaar wil mensen uit de sector samenbrengen”

Het Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin heeft een gratis tijdschrift, Weliswaar. ‘Hopelijk kunnen we de schotten tussen de sectoren wegnemen, zodat niet iedereen telkens weer het warm water moet uitvinden’, vertelt hoofdredacteur Liesbeth Van Braeckel.

Wat voor verhalen brengt Weliswaar?

We proberen het beleid in beeld te brengen met verhalen uit de praktijk. Uiteraard is er plaats voor theoretisch beleid en wetenschappelijke achtergrond, maar we vinden het toch heel belangrijk om de mensen uit de sector zelf aan het woord te laten. Zij voeren uit: zonder hen zou er geen welzijns- en gezondheidszorg zijn. De slogan ‘Een zorgjob, ik ga ervoor’ vind ik heel toepasselijk: in de zorg werk je met je hoofd, je handen en je hart. Wel, die drie aspecten willen wij voluit belichten. De thema’s lopen erg uiteen: het kan gaan over alles wat te maken heeft met het welzijn van mensen, van de wieg tot de dood. Verhalen over Kind & Gezin, (bijzonder) onderwijs, echtscheidingen, partnergeweld, huisartsen, ziekenhuizen, ouderenzorg, integratie … Het hele leven dus.

Welke maatschappelijke rol willen jullie spelen?

Ik hoop dat we de mensen uit de verschillende sectoren kunnen samenbrengen. Welzijn, Volksgezondheid en Gezin is een heel breed en groot veld. Veel mensen hebben alleen zicht op hun eigen sector, terwijl ze veel kunnen leren van anderen. Hoe een rusthuis omgaat met bewoners, kan erg inspirerend zijn voor een voorziening voor mensen met een beperking. Het is onze bedoeling om professionals uit het veld te informeren en van elkaar te laten leren. Zo moet niet iedereen telkens weer het warm water uitvinden. Met een mooi woord doen wij aan ‘community building’, daarom investeren we bijvoorbeeld ook veel in onze aanwezigheid op sociale media. En we kiezen bewust voor positieve verhalen. Met dingen afkraken kom je nergens. Kritische zin kan, maar het moet opbouwend zijn.

Bereiken jullie veel lezers?

Tot enkele maanden geleden zaten we aan 50.000 papieren abonnees. Maar in 2015 hebben we een herabonneringsactie georganiseerd: iedereen moest zich opnieuw inschrijven, om zijn abonnement te behouden. Nu zitten we aan de helft, maar het aantal groeit elke dag. Veel mensen kiezen nu voor de elektronische nieuwsbrief, uit ecologische overwegingen. En ook onze vernieuwde website (weliswaar.be) groeit gestaag. Misschien worden we op een dag wel 100% digitaal, maar voorlopig is dat nog niet aan de orde. Uit klantentevredenheidsonderzoek blijkt dat de meerderheid van onze lezers toch belang hecht aan dat papieren exemplaar. Daar kun je rustig mee op de bank gaan zitten bladeren, het is een moment van ontspanning waarbij je toch tips krijgt voor je job. Ik krijg geregeld een mailtje van mensen die een artikel erg interessant vonden: heel leuk om te horen!

Hoe ziet de toekomst van Weliswaar eruit?

Goed, hoop ik! Nu werken we vooral aan de digitale poot en sociale media, zoals andere vaktijdschriften als Klasse ook doen. Het gaat stap voor stap, maar we merken toch dat het aantal volgers op sociale media blijft stijgen. Een ander werkpunt is de gezondheidssector: in de welzijnssector kennen de meesten ons al, maar het thema gezondheid is er pas in 2006 bijgekomen. Onlangs kreeg ik telefoon van een professor uit de opleiding Huisartsgeneeskunde. Hij wilde graag dat ik Weliswaar zou komen voorstellen bij de studenten. Als we hen kunnen overtuigen, zitten we ook voor de toekomst safe!