Toen een van de collega’s van het justitiehuis Antwerpen borstkanker kreeg, werden er meteen allerlei acties opgezet om haar te helpen, van lekkere maaltijden tot een boekje over het reilen en zeilen op de dienst. En dat is tekenend voor de warme sfeer, vindt justitieassistente Hilde Vogels.
Wat maakt het Antwerpse justitiehuis zo warm?
Het zit natuurlijk in kleine dingen, maar het viel toch vooral op toen een van onze collega’s uitviel door borstkanker. Toen ik haar aan de lijn had, vertelde ze me dat ze het moeilijk vond om afgesloten te zijn van haar werk. Ze hoopte toch betrokken te blijven. Ik heb dat één keer gezegd tegen de collega’s en die zijn meteen in gang geschoten. Een groepje is gaan samenzitten om maandelijks een boekje te maken over het reilen en zeilen op de dienst: alle grappige en fijne dingen die hier gebeuren, worden gebundeld. Andere mensen zorgen ervoor dat er elke week een warme maaltijd wordt gemaakt voor die collega en haar gezin. Er zijn heel veel kraanvogels gevouwen… Het is allemaal snel en spontaan gegaan. En toen onlangs een tweede collega ziek werd, gebeurde dat allemaal opnieuw.
Wordt die sfeer ook van bovenuit gestimuleerd?
Er zijn geen expliciete regels die ons verplichten om ‘warm’ te zijn voor elkaar. Het gebeurt spontaan en dat maakt het net zo mooi. Tenslotte is dit mensenwerk, je kunt het niet allemaal in regeltjes gieten. Maar de directie is zelf ook nauw betrokken en vindt het heel fijn dat de collega’s elkaar onderling zo goed opvangen. Daarom krijgen we ook de toestemming om hier de tijd voor te nemen. Eens een halfuurtje overleggen tijdens de werkuren kan zonder probleem. En uiteraard gaat het niet alleen over moeilijke gebeurtenissen, zoals een collega die ziek wordt. Regelmatig zijn er ook evenementen voor het hele huis, die dan telkens door één dienst georganiseerd worden. Onlangs heeft mijn team een paasbrunch georganiseerd, soms is er een quiz… En natuurlijk ook de jaarlijkse teamdag: vorig jaar waren dat Schotse spelen, heel gezellig!
Waarom is die warmte en zorg voor elkaar zo belangrijk?
In een Justitiehuis krijg je dagelijks te maken met zware problemen, soms zelfs met agressie. Dan is het heel belangrijk dat je de nodige steun krijgt van je collega’s. Dat hoeft niet altijd groots te zijn: soms kan het volstaan om met één collega een babbeltje te doen, om je gevoelens eens te kunnen ventileren. Op dit moment gaat dat vanzelf en zit de sfeer heel goed. Dat is niet altijd zo geweest: zoals gezegd is dit mensenwerk, dus het is belangrijk dat iedereen zich goed voelt op z’n plek. Ik werk al zeventien jaar bij het Antwerpse Justitiehuis en uiteraard hebben we onze ups en downs gehad, zeker omdat er doorheen de jaren veel veranderd is, wat altijd voor onzekerheid zorgt. Maar ik vind wel dat de solidariteit altijd groot was. Ooit was er bijvoorbeeld veel ongerustheid bij contractuelen, waardoor ze deelnamen aan een betoging in Brussel. De statutairen – die zich eigenlijk geen zorgen moesten maken – steunden hen volop. Dat vind ik heel mooi.
Is die warmte nu extra nodig, door de overstap naar de Vlaamse overheid in 2015?
Absoluut. Er zijn toch redelijk veel mensen die onzeker zijn over hun contract, hun plaats in de nieuwe organisatie. Dan is het eens zo belangrijk om goed voor elkaar te zorgen en vooral veel te praten. Al probeer ik in de eerste plaats een luisterend oor te zijn: zelf voel ik me niet zo onzeker, maar ik wil er wel graag zijn voor mijn collega’s.
